Going Serious

Anu nga ba ang pakahulugan ng iba sa atin sa edukasyon ngayon? Eto ba yung makipagkompitensya ka sa kaklase mo at itanong palagi ang kanyang score kahit hindi kayo close at pag nalaman mo na lamang sya sayo e madidissapoint ka. Eto ba yung paramihan ng nabasa? Eto ba yung palaging mataas ang nakukuha mo tuwing may exam at bibong bibo ka sa recitation?

High school pa lang ako nagbago na ang pananaw ko sa edukasyon. Essential tlaga naman natin syang masasabi upang mahangad mo ang iyong gustong propesyon. Pero simula ng tumungtong ako ng high school napansin ko na hindi ako nagiging masaya.

Opo, persistent honor student ako nuong elementary. Pagkauwi ng bahay, magagawa na ng assignment. At pagkatapos kumain ay magbabasa na muli. Hindi ako nagsasawa sa routine na yun hanggang makatungtong ng grade 6. Masasabi ko naman na napasaya ko ang magulang ko nung makatapos ako nuon. Ilang beses ba sila panhik panaog ng stage? Ilang math at history quiz bee na ba ang nasalihan nuon? Nga pala, sa public school ako galing.

Pero nuong lumipat ako ng paaralan para sa high school nagbago ang tingin ko sa pagaaral. Naisip ko nuon na kahit anung kasipag meron e kulang pa rin. Hindi sapat ang masabing pumapanhik ka ng stage at humahakot ng medalya. Hindi sapat ang magbasa ng magbasa. Bakit? Kasi lagi ka lang ikukumpara. Pagpasok ko pa lang sa private school na yon para kumuha ng entrance exam ay kinausap agad ako ng principal na dapat mas magaling ako sa mga kapatid ko. Hindi naman ako galit o may tampo sa aking mga kapatid sa katunayan, tinitingala ko sila. Maganda ang kinalabasan ng kanilang napiling propesyon. Pero hindi mawawala lalo na ang mga kamag anak mo na wala ng ginawa kundi pagkumaprahin kayong magkakapatid. Yung mga kamag anak mo na masaya sa ganung gawain pero mga sariling anak e hindi maalagaan. Bilang bata nuon, natural na maapektuhan ka. Hindi siguro ganung kaliwanag sayo ang ganung sitwasyon pero alam mo naman na may mali. May kulang…

Duon nagloko ako sa pagaaral. Wala akong ginawa kungdi magbulakbol, mga assignment na hindi ginagawa o last minute, mga project na hinahayaan na lng kung ano ang makuha. Hindi ko kinakahiya na palagi akong lowest sa mga exam nuon o minsan e nangangamote. muntik pa nga ko maalis sa model section gawa ng kapabayaan. Lahat naman ng iyon e pinagsisihan ko na. nakatapos naman ako ng maayos. Mas maganda na nga ata na nuong high school ko lahat iyon naranasan, kesa naman ngaun hindi ba?

Nung nasa kolehiyo na ako, dahil gusto ko ang kurso na aking nakuha, pinagigihan ko talaga ang aral. Muli napasaya ko ang magulang ko at pumanhik ulit sila sa stage. Naisip ko na wala naman iyon sa eskuwelahan na pinasukan mo, nasa estudyante pa rin naman kung pano nya madadala ang sarili nya. Hindi kilala ang aking kolehiyo pero proud ako. Success din naman ako sa licensure exam. Take 1 at happyng happy!

Hindi naging madali ang lahat nung nag medisina ako. Alam ko naman na mahirap pero dito ko masasabi na masusubukan ang pasensya ko at lakas ng loob. Pano mo haharapin at tatanggapin ang panunuri ng kapwa mo estudyante at maging guro mo. Post grad course ka na pero ang trato sayo parang balik high school. Meron namang mga nakaksundo at napapadali at napapasaya ang araw mo kahit papano. Dito ko masasabi na sobrang pressured ako. Sobrang dami ng gawa. Pero kapag may vacant time naman ako e tinatapos ko na ang dapat kong tapusin.

Madalas kasi kapag nasa dorm ako, nagpapahinga muna ko. Pero madaling araw talaga ako nagbabasa.

Eto lang, ayaw ko sa mapanuri ng taktika ko sa aral. Duon ako sanay at duon ako kumportable. Masasabi ko ang pagaaral e walang pinipiling oras pero mas maganda magaral sa oras at lugar na kumportable ka. Yung madali mong maabsorb ang binabasa mo.

Naisip kong isulat ang post na to dahil napag isip isip ko ang mga bagay na ito.

Una, nuong bata tayo ang dahilan natin sa pagaaral ay ang ating mga magulang pano natin sila mapapasaya pero habang lumalaki ka na ginagawa mo na iyon para sa sarili mo at para sa future mo. Masasabi mo na may porsyento pa para sa magulang mo pero mas lamang ang para sa sarili mo. Opinyon ko lamang ito ha!

Pangalawa, sa panahon ngayon lalo na sa medisina, hindi lang basehan ang pagiging matalino sa exam at makakuha ng mataas na grado. Matalino ka nga e kung saksakan naman ng pangit ang ugali mo. Ayaw mong mag ward at ayaw mo makisimpatya sa pasyente e sayang lahat ng inaral mo. Sino gagamutin mo? Sarili mo? Puhhhleeeaasseee!!! Di rin mahalaga kung ilang beses mo inulit ang isang subject. Dahil hindi naman sukatan ng pagkatao kung ganu ka kahina o hindi mo makuha ng isang bes ang isang subject. Iyon ay kung panu mo hinarap ang pagsubok na umulit at masabing kinaya mo at pinaghirapan mong ipasa.

Pangatlo, wag mong gawing rason sa pagaaral ang makipagkompitensya, ewan ko lang sa iba pero talamak kasi dito yan. Ewan ko ba kung ano napapala nila?

Panghuli kaya ko napost eto ay dahil maghahahiatus muna ko. Malapit na major exam at pinapatago ko kay cath ang aking net connection.

2 weeks…

No blog and No YM…

Kaya nyo ba ko maantay?

Siguro naman hindi ba? Hehe

Pwede nyo pa naman ako macontact. Dun lang sa nakakaalam ng cp number ko. Hehehe =p