Time to Say Goodbye?

For a change, magpopost muna ko ng masaya at tagalong (taglish?). Para mapaiba naman kasi alam ko e sawang sawa na kayo sa kadramahan ko. Kahit hindi naman kasi actor by profession e napakadrama lagi ng pinopost ko. Sa katunayan, dito ko lang naman nasheshare yun kasi nga e hindi naman tlaga ko malungkutin sa personal.

Last Friday ay dumating na yung iniintay nila nanay na package from ate. First package na padala nya kaya ayun naman sobrang excited sila kaya tinetext agad ako ukng kelan ako pauwi. Niloko ko yung utol ko na kinabakusan pa ko makakuwi dahil late na kami pinalabas pero ang totoo ay 10 minutes away na lang ako sa bahay nun. Natuwa naman ako sa ate ko nun kasi sinigurado nya na lahat sa amin e meron. At kahit hindi ganun kalaki kinikita nya nakuha pa nyang magpadala. Ang gusto lang naman nun in return ay may makausap sya. Kaya kapag tumatawag yun ay ubusan talaga ng call card. hehe

Hindi ko na iisaisahin ang pinadala nya. Baka sabihin nyo pa nangiinggit ako e hindi naman kainggit inggit. Hehe Pero kay ate, thanks ng madami. Makakaluwag ka rin dyan at one time bibisita ako sayo! =p sagot ni kuya coldman at kuya krisjasper! Hehe.

Last Saturday naman ay mineet ko yung friends ko since high school. Sayang nga at wala si Muning at Enkai. For sure mas magiging masaya yun. Umuwi kami dito sa dorm ng 2am at nagbalak uminom pero umorder at kumain na lang dito sa room ng jobi. Kahit saglit lang yun nagenjoy naman ako. Madaming recall ng kalokohan nungg high school at madami rin silang tanong regarding sa med sa akin lalo na sa reproductive health. Hahaha. Pero seryoso, nagugulat ako sa tanong nila. Oks lang naman kasi at least natetrain ako sa ganyan. Kahit naplano nilang uminom, naiwan nila lahat ng alcoholic beverages na nadala nila. Goodluck naman sa liver ko. Hehe.

Pero kung may happy happy syempre may kapalit yun. Yun ay yung cp ko. 3 beses pa lang ako nagkakacp simula nung nauso yun. Una ay yung Samsung na kulay blue na hindi ko pa alam ang name. nanakaw naman yun sa school ko ng premed kasi hindi ko naman aakalaing nanakawin yun sa bag ko habang gumagawa ng experiment para sa research. Yung pangalawa ay 3210 ng nokia simula nung nawala ko yung Samsung ay yun ginamit ko hanggang sa first year med ako dito sa FEU. Sabi nga ng tropa ko dito ay astig daw at yun gamit kong cp. Sabi ko naman, di naman ako anak mayaman at ayoko naman kasing makipagsabayan dahil nakakatext at nakakatawag pa sya. Tuluyan lang akong nagpaalam kay 3210 nung nasira na sya. Unknown ang cause of death nya at kahit ipa-autopsy ko pa yun, for sure mas mahal pa gagastusuin ko.

Tapos yung last ay eto, nung gumala kami ng sabado, 2 kasi yung dala ko na cp (isa yung sa erpat ko dahil dun daw tatawag si ermat) at dahil na rin siguro mababaw lang ang bulsa ng pants na suot ko. Ayun naramdaman ko na lang pagbaba sa taxi ay wala na yun. Nagpaparamdam pa naman sya nung araw na yun kasi nung night before nun ay tinabi ko yun sa akin na matulog na usually nilalagay ko sa side table ng kama. At dahil tamad naman akong magtext ay pang tawag ko na lang sya pero that day ay tadtad ang messages sa kin.

Nalungkot lang ako kasi madami akong importanteng contacts dun. Mga messages ni Cath na hindi ko binubura. Mga pics ko! (fucking shit!) Messages ng mga friends ko na nasa abroad. May pagka sentimyento kasi ako kaya ayun medyo depress depressan pa hanggang ngayon.

Hindi naman ako nagrerequest ng kapalit sa mga kapatid at magulang ko. Hindi ko naman kasi tlaga gawain yun. So for now, e primitibong buhay muna ko. Sabi ko nga sa kaibigan ko dito sa Med e back to snail mail muna. Hehehe. Once again, napatunayan ko na walang permanente sa mundo.

Pero kahit na nawala na yung cp medyo narealize ko meron naman mga naging kapalit. Mas higit pa sa pagkamaterial na naramdaman ko nung nawala yung cp. Yun ay yung malaman ko na sana maging ok na rin ang ate ko sa abroad at matupad ang gusto nya at lagi lang syang maging safe dun at iwas sa sakit. Pangalawa syempre na kahit may mga differences kaming magkakaibigan, sila pa rin naman yung maasahan ko at alam kong nandyan kahit anung mangyari. Kahit may naibahagi ako sa kanila, hindi nila ako kinuwestyon. Kaya salamat mga pareko at mareko!=P