Panganay

Kailan man, hindi ko mararanasan maging panganay. Simula’t sapul, bilang bunso hindi ko mararanasan ang pressure na inaasahan ng lahat kay kuya.

Inaasahang makapaghanap agad ng trabaho pagkatapos ng kolehiyo. Inaasahan na kahit papano makatulong sa bayarin sa bahay. Inaasahan na unang magaasawa. Inaasahan magkaroon ng anak bilang unang apo. Inaasahan na kung ano man nag mangyari, darating ang panahon sya ang tatayong tagadesisyon ng pamilya.

Hindi ko masyadong naranasan na pagbuhatan ng kamay ng magulang ko. Iniisip ko pa lang pano kaya si kuya? Kung simula pagkabata nya hanggang sa dumating ako e napapalo kami? Ilang palo na ng sinturon, walis tambo, at kung ano mang mahagilap ng mga magulang ko na pamalo ang nadaanan nya.

Naalala ko nuon, napagalitan kaming apat na magkakapatid, magkakatabi sa kama at si kuya ang nasa dulo at ako ang pinakamalapit kay tatay. Buckle ng belt ang tumatama sa kanya, samantalang sa akin, di masyadong umaabot ang bawat hagupit ni tatay.

Nuong medyo nakaluwag na ang pamilya, si kuya nagaabot abot yan ng pambaon ko sa school. Hindi alam nila nanay na nadadagdagan ako ng ninoy kada lingo. Hanggang ngayon rin naman e. hehe Minsan tumatawag yan kung ano problema ko. Dati kasi, may napost akong kaemohan na status sa facebook, tumawag yan agad at nagtatanong kung ano problema. Haha

Dude ang tawagan namin sa bahay, kaming 3 magkakapatid na barako. Nalaman niya dati kung bakit dude ang tawag ko sa kanya, Dude, short for Dudley, oo like Dudley Dursley, paborito sya ng nanay namin. Haha. Di na makakaila yun kahit ideny pa ni nanay. Lol dati kasi bigdeal sa akin yun na bakit lagi sya napapaburan, pero sa lahat ng sacrifices ni kuya unti-unti ko na rin naintindihan. So hindi na bigdeal kung sino paborito sa bahay.

Natutuwa ako pag nakikita ko sila naglalaro ni Maja (pamangkin/inaanak ko). Alam mo yung tipong proud ka sa kapatid mo sa achievements nya? Ganon. Masayang Masaya ako para sa kanya.

Sa totoo simpleng tao lang naman ang utol ko. Swerte sya sa maraming bagay. Swerte siya trabaho nya. Sa sister-in-law ko at syempre sa baby nila.

Ano pa ba ang mahihiling ko sa utol ko?

Isa pang pamangkin… lalake naman. Hehe

Magbawas sya ng timbang at ng blood glucose.

Kaya sa mga Panganay dyan. Eto ang akap ko! Saludo ako sa inyo. Hehe

At sa utol ko, Happy Happy Birthday! :D